కథమ్మా, కథమ్మా నువ్వు కంచిలో పుట్టావామ్మా అంటే, లేదూ నేను జీవితాల్లోంచే పుట్టానూ అందట. జీవితం కథ కాదూ అంటారు. ఒక్కోసారి కథలను మించి డ్రామా ఉన్న జీవితాలూ ఉంటాయి. అవి కంచె దాటి రావు కాబట్టి మనకి తెలీదు. అతి సాధారణంగా సాగుతున్న జీవితాలు కూడా ఒక్కోసారి అనుకోని మలుపులు తిరిగి, కలలో కూడా ఊహించని సాహసాలు చేయిస్తుంది.
తను ప్రేమించిన సుకుమారి కోసం ప్రాణాలకు తెగించి, ఫిడేల్ కాస్ట్రో మిలిటరీని ఒక ఆట ఆడించి, దొంగతనంగా క్యూబా నుండి అమెరికాకు చేరుకున్న అభినవ తోటరాముడు ఫ్రాంక్ నిజజీవిత గాధ Patti Sheehy వ్రాసిన The Boy Who Said No: An Escape to Freedom అనే పుస్తకానికి పరిచయం 'సాహసం చేయరా డింభకా', కౌముది సాహిత్య మాసపత్రిక ఫిబ్రవరి 2015 సంచికలో 'పుస్తకం ఓ నేస్తం' శీర్షిక లో.
From my very first encounter with Mitch Albom's works, my senses told me that this man is worth watching for. Did I ever say, I like Mitch. 'Like' is a simple word, but adore would be too strong. Should I say I cherish his works? hmm...Anyway, he is one among my few favorite non-Indian authors.
I knew this man has a strong influence of his mother. We can see her shadow in every story he writes. She is there, like a star shining behind a faint cloud, in the values, life's simple treasures he secretly wishes all of us to cherish. Especially while reading 'For One more day', I have literally felt her presence, in the character of the protagonist's mother, including the halloween costume she creates with toilet paper. I thought that she must have been a wonderful mother. Well.
I wonder...
How a person can express motherly love so beautifully, if he hasn't experienced one?
How a person can create wonderful mothers, if hadn't have one?
How a person can know about the treasures of life, if he hadn't pocketed some?
Mitch seems to have all them, because of this wonderful lady. I am sure she is resting peacefully now, knowing that her love is being transmitted through her children. Her legacy would continue to flow through her son's stories and his charity activities.
ఫయ్యాజ్ హష్మీ వ్రాసిన ఒక అద్భుతమయిన గజల్ 'ఆజ్ జానే కి జిద్ నా కరో'. నాకెంతో ఇష్టమయినదీ, వరుసగా కొన్ని పదుల సార్లు విన్నా కూడా తనివితీరనిదీ అయిన ఈ పాటంటే నాకు పిచ్చి. దీనికి ఒక అందమయిన భాష్యం కినిగేలో చూసాను 'విషాద వెన్నెల నిషాదం' అని.
"వస్తే చాలు. వెళ్తూ మాత్రం – ప్రాణాలను తోడుకుపోకు.
నువు కదిలితే కదిలేది కాలం మాత్రమే అనుకోకు. నా లోని జీవం కూడా" (కినిగే పత్రిక నుంచి )
హబీబ్ వలీ మొహమ్మద్, ఫరీదా ఖానుం, ఆశా భోంస్లే, రూప్ కుమార్ రాథోడ్, తలత్ అజీజ్, రహమాన్, షఫ్కత్ అమానత్ అలీ, శ్రేయా ఘోషాల్, అనూప్ జలోటా.... ఇంకా చాలామంది గజల్ సింగర్స్ పాడారు ఈ పాటని. మొదటగా ఈ పాటని ఓ పాకిస్తానీ సినిమాకోసం హబీబ్ పాడారట. అయితే భాగోద్వేగాలను పలికించడంలోనూ, కలిగించడంలోనూ ఫరీదా ఖానుం వర్షన్ రారాజు అనిపిస్తుంది నాకు.
ఫిమేల్ వర్షన్స్, నాకు నచ్చినవి అదే వరుసలో --
ఫరీదా వర్షన్ లో వినిపించే లాంగింగ్ నెస్, దిగులూ మనసుని కోసేస్తుంది. విన్నప్పుడు కంటి నుండి నీటి చుక్క రాకుండా ఆపుకోవడం అసంభవం.
రోహిణి రవాడా ... బెస్ట్ ఆఫ్టర్ ఫరీదా. సిన్సియర్ అండ్ సక్సెస్ ఫుల్ ఎఫర్ట్స్.
ఆశా భోంస్లే ...వీడియో చూడకుండా వినడానికి నచ్చుతుంది నాకు. ఆవిడ ఆహార్యం, పాడుతూ ఆవిడ చూపే హావభావాలు, ఆవిడ పాటలో ఒలికించిన లాలిత్యాన్ని దూరం చేసినట్టే అనిపిస్తుంది నాకు. అయితే వీడియోలో కొన్ని సీన్స్ మాత్రం బాగా దిగులు పుట్టిస్తాయి.
మేల్ వర్షన్స్ లో నాకు నచ్చినవి అదే వరుసలో -
హబీబ్ మొహమ్మద్ పాడిన వర్షన్ కొంచెం లైటర్ టోన్ లో తన ప్రేయసిని అనునయిస్తున్నట్టు, బ్రతిమాలుతున్నట్టూ ఉంటుంది. నాకు తెలిసినంతవరకూ ఇదే మొదటి వర్షన్ ఈ పాటకి. లైటర్ టోన్ లో విన్నదీ ఇదొక్కటేనేమో బహుశా.
షఫ్కత్ అమానత్ అలీ ...మేల్ వర్షన్స్ లో, దిగులు మూడ్ లో పాడిన వాటిల్లో బెస్ట్ అనిపించింది.
రహమాన్ ... పర్వాలేదు, ఆ లాంగింగ్ నెస్ పలికించడానికి ప్రయత్నించాడు. కాకపోతే డెప్త్ చాలలేదని అనిపించింది నాకు. గుండెని అలా తాకుతూ తాకుతూ జారిపోయింది.
రూప్ కుమార్...ఇతని గొంతూ పాట నాకు ఎంత ఇష్టమో. అయితే ఈ పాటతో మాత్రం నన్ను చాలా నిరాశ పరిచాడు. ప్చ్.
అనూప్ జలోటా ... కొంచెం వినగానే ఎపుడో కైలాష్ శర్మ అనుకుంటాను, ఇతను పాడే విధాన్ని ఇమిటేషన్ చేసినది గుర్తుకు వచ్చి పకాలున నవ్వు వచ్చింది. అస్సలు ఏ ఫీలింగూ కలిగించని వర్షన్ ఇది.
జెస్ అని ముద్దుగా
పిలవబడే జెస్సికా (Jessica Mary Jackson) ఏడేళ్ళ వయసులో మరణించింది. స్వర్గానికి
వస్తే అక్కడ దేవుడు కనిపించాడు ఆ పాపకి. మనుషుల్ని తయారు చేస్తాడు కాబట్టి జెస్
అతన్ని The Assembler అని పిలుస్తూ ఉంటుంది. దేవుడు జెస్ కి కొన్ని వీడియో టేపులు ఇచ్చి,
‘ఇందులో భూమి మీద గడిచిన నీ కథ ఉంది. ఇవి చూడు’ అన్నాడు. వదిలివచ్చిన జీవితాన్ని
చూసి తను ఇపుడు తెల్సుకోవాల్సిందేమిటి? తన జీవితంలో తనకి తెలీనివి క్రొత్తగా ఏముంటాయి?
తెల్సిన విషయాలు ఆ పాప మీద ఏం ప్రభావం చూపించాయి? మనుషుల్ని మిగిలిన జీవాల నుంచి ప్రత్యేకం చేసేదేమిటి? నిజంగా మనుషులు ఆ ప్రత్యేకతను
నిలబెట్టుకుంటున్నారా? వీటన్నిటికీ జవాబుగా Dr. Raoul Wientzen వ్రాసిన The Assembler of Parts అనే పుస్తకానికి పరిచయం కౌముది సాహిత్య మాసపత్రిక జనవరి 2015 సంచిక లో 'పుస్తకం ఓ నేస్తం' శీర్షిక లో.
