BG

Tuesday, December 1, 2020

నేనూ, పుస్తకాలూ, రెండువేల పందొమ్మిదీ ...

 This is the list of books I managed to read in 2019. Couldn’t read much compared to any of the previous years, but keeping a list here for sake of it.

Train Dreams – Denis Johnson

The Garden of Small Things – Abbi Waxman

Everything Happens for a Reason: And Other Lies I've Loved -Kate Bowler

Unbearable Lightness: A Story of Loss and Gain – Portia de Rossi

Other People's Houses – Abbi Waxman

A Spark of Light – Jodi Picoult

Atonement – Ian McEwan

ఉత్తమ తెలుగు వాన కథలు – సంకలనం మహమ్మద్ ఖదీర్బాబు          

కథ 2015 – కథాసాహితి          

కథ 2017 – కథాసాహితి  

ఇంతిహాసం – మృణాళిని 

దోసిట చినుకులు – ప్రకాష్ రాజ్

 

 

Tuesday, August 11, 2020

The Next Person You Meet In Heaven

It had been a couple of years since I last read Mitch Albom's work. I am a hard-core fan of Mitch, ever since I first read ‘Five People You Meet In Heaven’ a decade ago. Recently I got my hands on one of his new books, which is a sequel to this book. I got sort of excited looking at the title, but I was left with mixed feelings. 


PC: Google

Fifteen years ago Eddie, a maintenance guy, at Ruby Pier died in an accident while saving a little girl Annie. In the prequel his journey after life is highlighted with the retrospection of his life and the choices he made, and making connections with the actions. Sequel revolves around that little Annie, now a grown-up young lady, the aftermath of the accident in her life. Didn't Mitch touch the same concepts in the first book? Making peace (Eddie with his Dad, Eddie and Tala), Connection to a soul with another (Eddie and his wife), sacrifice (The Officer in the war time) etc. This book runs almost on the same concepts, connections known or unknown, actions intentional or accidental, reconciliation and letting go, understanding that our lives are meaningful and worth. 

One thing is sure, that Mitch still got his magic working on weirdos like me. His craft of storytelling is flawless and engaging. Did it thrill me as its prequel? I would say No. I felt like it  is sort of another ‘Five People You Meet In Heaven’ interlaced with 'For One More Day'. 

Yet, I found some quotes worth saving.   Thanks to Mitch, he did not completely make me feel that my time is wasted. 

 “We fear loneliness, but loneliness itself does not exist. It has no form. It is merely a shadow that falls over us. And just as shadows die when light changes, that sad feeling can depart once we see the truth.”
“What’s the truth?” Annie asked.
“That the end of loneliness is when someone needs you.”

“Children begin by needing their parents. Over time, they reject them. Eventually, they become them.”

 “Just because you have silenced a memory does not mean you are free of it.”

 “Because we embrace our scars more than our healing, we can recall the exact day we got hurt, but who remembers the day the wound was gone?”

 “That’s how salvation works. The wrongs we do open doors to do right.”

 “Loss is as old as life itself. But for all our evolution, we are yet to accept it.”

 “You lose something every day you live. Sometimes it’s as tiny as the breath you just expelled, sometimes it’s so big you think you won’t survive it.”

“All endings are also beginnings; we just don’t know it at the time.”


 

Tuesday, August 4, 2020

Phir Zindagi ...




Ye maut jhukale apna sar 
Aur chupale apna chehra (2)

Maana ke tere kadmon mein aakar 
Ruk jaathe hai saare raaste
Tujhse jeet sakaa na  koi 
Ek na ek din aana hi hai teri panaah mein 

Magar dekh khulkar apni aankhen  
Khule kiye hai hum ne dil ki darwaaje 
Peekar ghomp gham ke bhi 
Aur dhoond nikaale hai nayi tareeken 
Tujhe bebas mukarrar karne ke

Aale chalee jaaye jaan  
Par dhadkta hai dil us jism mein 
kayi anjaan majboor zindagiyon ki khaatir

Aur jism ke darwaje kholkar
Nikal aate hai tukde jigar ke
Khalije ke, kudrat ke kayi karishmon ke

Aur insaan ka hunar dikhaakar apna kartab 
Pakshta hai nayi zindagi kayi roopon ko 

Woh tumhari ukhaadadee huyi jaan  
Ab phir se umad ne lagi hai un roopon mein 
Aane waali anginat sadiyon tak 
Phir se zinda rehne ke liye

Ye maut fakr hoga tujhe bhi dekhaakar ye zinda dil 
Jinhon ne ki hai dosti tujh se bhi (2) 

Ye maut fakr hoga tujhe bhi ... 



Phir Zindagi Short Film:
https://www.youtube.com/watch?v=xHwHPlUZuOU



Saturday, February 1, 2020

ఎంత మోహనుడోయమ్మా ...

మోహనం అంటే మనసుని మంత్రించేది కదూ. మోహనా అన్న పిలుపుకి న్యాయం చేసినవాడీ మోహనస్వామి.

ఓసారెప్పుడో కథలలో కొత్త పోకడల గురించి మొత్తుకుంటూ, సహజ విరుద్ధమయిన బ్రతుకులు తప్పు కాదు, కానీ వాటిని అసహ్యించుకునేలా కాకుండా సహానుభూతి కలిగించేలా చెప్పండీ అని గోలపెట్టాను. ఇదుగో ఇప్పుడు కనిపించింది అలాంటి ఒక కథనం.

మోహనస్వామి ... ఎప్పుడో లత మోహనవంశీ పేరు చూసి ప్రేమలో పడ్డది నిజం. అయితే నాకెప్పుడూ మోహన్ అన్న పేరులో పెద్ద అందమేం కనిపించలేదు. మోహనస్వామి పేరు కూడా విన్నప్పుడు ఏమీ కొత్తగా అనిపించలేదు. అయితే మొదటి కథ / అంకం “చిక్కుముడి” ఒక్కటి చదవగానే అమాంతం ఆ పేరుతోనూ, మోహనుడి తోనూ ప్రేమలో పడిపోయాను.


చిక్కుముడి 28పేజీల కథ. ఒక్క పేజీలో కాదు కదా, కనీసం ఒక్క వాక్యం చదువుతున్నప్పుడు కూడా ఎక్కడా, వికారం, ఏహ్యత, చులకన లాంటి భావాలు కలగలేదు. పైగా ‘అయ్యో వెర్రి నాన్నా’ అని మనసు విలవిలలాడిపోయింది. సహజంగా గొప్పగా జీవిస్తున్నాం అనుకుంటున్న జీవాలన్నీ మోహనస్వామిని ఆ బురదలోకి లాగాలని ప్రయత్నిస్తుంటే, తిరిగి వాళ్ళ మీదే కోపం అసహ్యం కలిగింది, ‘వాడి బ్రతుకు వాడిని బ్రతకనియ్యరేం’ అని అరవాలనిపిస్తుంది. అయితే దానికి కారణం మన గొప్పతనమో, మనసు విశాలత్వమో కాదు. అతని బాధని బ్రతుకునీ నిజాయితీగా మన ముందుకు తెచ్చిన రచయితది. ఆ బ్రతుకులోని నిజాయితీది. ఓ అమ్మాయీ అబ్బాయీ ఒకరికొకరు అనుకుని, అబ్బాయి వేరే వాళ్ళ మోహంలో పడి అమ్మాయికి అన్యాయం చేస్తే ఎంత దుఃఖం కలుగుతుందో, అంతకు ఎక్కువే ఇప్పుడు కలుగుతుంది.


మోహనస్వామికి కార్తీక్ మీదున్న మోహం, ఆరాధన, ప్రేమ, లాలస, నిజాయితీ మిగిలిన ఏ బంధాల కన్నా తీసిపోయింది? కార్తీక్ కి కోపం వచ్చినపుడు, అతను తనకు దూరం అయిపోతున్నాడని తెలిసినా కూడా అతన్ని ప్రసన్నం చేసుకోడానికి పడిన పాట్లు, స్వార్ధంతో కార్తీక్ కొత్త జీవితాన్ని వెదుక్కుంటూ నిర్దాక్షిణ్యంగా వెళ్ళిపోతే విలవిలలాడిపోతూ, కృష్ణుడి ముందు కూర్చుని తన బాధను మొరపెట్టుకునే మోహనను చూసి మనకు గుండెలో కలుక్కుమంటుంది.

కార్తీక్ పెళ్ళిలో మోహన అనుభవించిన నరకం మనకు కళ్ళముందు జరుగుతున్నట్టే. స్నేహితులంతా కలిసి అక్షతలు మోహన మీద జల్లడానికి హింసిస్తుంటే, వాళ్ళని కాలర్ పుచ్చుకు లాగి చెంప పగలగొట్టాలని మనకు అనిపించకపోతే మనదే తప్పు. చెత్తదిబ్బ ముందు కూర్చొని అతను ఏడుస్తుంటే, ఆ మనుషుల్ని చూసి మనకూ వికారం వాంతులూ కలుగుతాయి.

తన కోరికే ఆమెదీ అయినపుడు ఏ విధంగా మొత్తం జగత్తు బహిరంగంగా ఆమెను సంతోషపరచడానికి కంకణం కట్టుకుని నించున్నది కదా అని అతనికి సంకటం కలుగుతోంది. తాను నోరు జారి తన కోరికను ఇక్కడ ఎవరిముందు చెప్పినా మొత్తం సభాంగణం తనను తరిమి కొడుతుందనే భయం కలిగింది.” తన బ్రతుకు లోని విషాదం మొత్తం ఈ రెండు వాక్యాల్లో ఉంది.

పది అవతారాలు ముగించావు కదా ? పదకొండో అవతారానికి మునివేళ్ళపై నుంచున్నావు కదా? అలాగైతే నీకొక శాపం పెడుతున్నాను. స్వీకరించు. నీ పదకొండవ అవతారంలో నాలా జన్మించు. పదహారు వేల స్త్రీలను అనుభవించిన నీకు ఒక్క స్త్రీని ముట్టడానికీ వీలుకాని దుఃఖం, అసహాయత అర్ధం కావాలి. ఎవరినీ చేయెత్తి కొట్టడానికీ సాధ్యం కాని ఈ నీరసపు జీవితంలో ఎలా దుష్టసంహారం చేస్తావో చూస్తాను. బాధపడ్డ మనస్సు శాపం నీకు తగలనే తగులుతుంది. మరొకసారి పుట్టిరా. ప్రజల కళ్ళల్లో అల్పుడివికా. మరొకరిని తాకలేని బాధను ఏకాకిగా అనుభవించు.” – YES, YOU DESERVE IT Krishna.

ఎప్పుడూ రాత్రి వేళ రెండో మూడో అయినా కూడా, ఇంకొక్క కథ లేదా ఇంకొక్క చాప్టర్ అనుకుంటూ చదువుతూ పోయే నేను, బహుశా మొదటిసారి ఇంకొక కథ చదివే ధైర్యం చెయ్యలేక పుస్తకం మూసేసాను. నాకు చాలా కోపంగానూ, పట్టలేని దుఃఖంగానూ ఉంది.

"జీవితాలన్నీ ముందే రాసిపెట్టుకున్న సమీకరణాల హద్దుల్లో సాగితే ఆ ఏడువర్ణాల ఇంద్రధనస్సుకి ఎనిమిదోరంగు అద్దేదెవరూ?" అని ఎంత మూర్ఖంగా రొమాంటిసైజ్ చేసి రాసుకున్నందుకు నామీద కూడా సిగ్గేస్తుంది. ఇంద్రధనసుకి నిచ్చేనేసే కష్టం నాకేం తెలుసనీ???

Brokeback Mountain సినిమా చూసి ఆ కథ రచయిత్రి "I felt as if my guts had been pulled out hand over hand one yard at a time" అని అన్నారట. అచ్చంగా అదే బాధ మనకి అనుభవమవుతుంది ఇది చదువుతుంటే.